Jubileumboekje voor 25 jaar Tijdschrift voor Milieurecht

Het Tijdschrift voor Milieurecht is aan zijn zesentwintigste jaargang toe. TMR bestaat dus 25 jaar. Dat kan niet onopgemerkt voorbijgaan, vindt de kernredactie. Een symposium, in zijn beide betekenissen, en een feestbundel verzilveren deze verjaardag. Een redactiefeest dat de kernredactie viert samen met de oprichters, de vroegere redactieleden, de auteurs en de tijdschriftabonnees.

De toegang tot de rechter de lege ferenda in milieuaangelegenheden is voor het tijdschrift een vanzelfsprekend thema om het zilveren jubileum op te luisteren.

De kernredactie legde aan vijf auteurs telkens een vraag voor dat met het speculatieve thema verband houdt. Hun antwoorden vormen de bijdragen van dit feestbundel.

Aan Pierre Lefranc werd de vraag gesteld of initiatieven zoals de Milieustakingswet of het Verdrag van Aarhus volstaan of is het wenselijk dat de milieuverenigingen over een actio popularis kunnen beschikken ter bescherming van het leefmilieu?

Is een universeel collectief vorderingsrecht zoals het door de Europese Commissie op 11 juni 2013 aan de lidstaten heeft aanbevolen en waarbij een collectief verhaal bij de rechter op het gebied van milieubescherming mogelijk wordt, niet wenselijk? Evelien De Kezel beantwoordt deze vraag in haar bijdrage over de gezondheidsschade en de moeilijke weg van het aansprakelijkheidsrecht.

Een derde vraag betreft het discours over de gelijkheid en vrijheid van mensen en andere dieren en of dit een voedingsbodem kan zijn voor een recht op toegang tot de rechter van deze “andere dieren”? M.a.w., is een vorderingsrecht voor “andere dieren” niet wenselijk? Janneke Vink tracht deze vraag te beantwoorden.

Hendrik Schoukens tracht de vraag te beantwoorden of wettelijke en rechterlijke initiatieven inspirerend kunnen zijn voor het verlenen van een vorderingsrecht aan (en dus ook tegen) de IJzer, Leie, Schelde, Maas, ..., het Vrij-, Kluis-, Molen-, Hallerbos, het Bosland, …? Is een vorderingsrecht van onze rivieren, bossen, … voor onze federale en andere rechtscolleges niet wenselijk?

Uit de vorige vragen vloeide logischerwijze de volgende vraag voort die aan Luc Lavrysen werd gesteld. En als die toegang tot de rechter ook voor niet-menselijke dieren, natuur, ... kan bepleit/verleend worden, moet die rechter dan niet een milieurechter zijn? Is een milieurechter in de rechterlijke organisatie van ons federaal land niet wenselijk?